پاسخ مراجع به استفتا درباره کسانی که نمی توانند روزه بگیرند !!

فتواهای چند تن از مراجع تقلید درباره خوردن روزه در صورت مشقت  

اگرکسی به دلیل مشقت، روزه خود راشکست ،روزه اش باطل می شود وباید قضای آن رابه جاآوردوچنین نیست که بگوییم چون خوردن وآشامیدن ازروی ضرورت بوده،روزه آن روزش صحیح است ونیازبه قضا ندارد. این،فتوایی است مورد اتفاق فقها ومراجع عظام تقلیدکه دررساله هاواستفتائات خود آن رابیان کرده اند.  

برخی ازشرایط وجوب روزه

ازجمله شرایط وجوب روزه ،ضررنداشتن روزه برای سلامتی ونیزقدرت وتوان جسمی برانجام روزه ومشقت نداشتن آن برای روزه داراست .البته به طورطبیعی روزه داری وامساک ازخوردن وآشامیدن ، کم وبیش ضعف وبی حالی به دنبال دارد ،به ویژه درزمان هایی که ماه رمضان درروزهای بلندوگرم تابستان واقع شده باشد وانسان ناچارباشد درحال روزه داری کارهای سنگین وانرژی بر هم انجام دهد .

حال ، این سوال مطرح می شود که اولا؛ ضررداشتن روزه برای مکلف را چگونه می توان تشخیص داد؟ملاک ومعیارآن چیست؟وثانیا؛ درچه شرایطی روزه دار می تواند روزه اش را بشکند؟آیا به صرف ضعف، می توان گفت مکلف ،توانایی روزه را ندارد؟ویااگردرحال روزه ضعف کرد،می توان گفت اجازه داردکه روزه خودراافطارکند؟

فقها درپاسخ ،یقین به ضررداشتن روزه برای انسان ویا خوف ضرررا معیارروزه نگرفتن شمرده اند ودربحث توان وقدرت بر انجام روزه هم حرجی شدن روزه و مشقت داشتن آن رامجوزافطاروشکستن دانسته اند.بااین قید که گفته اند باید قضای آن روز را بعدابه جا آورد.

پیش ازبیان معیارتشخیص روزه ضرری ، ابتدا فتواهای مراجع عظام تقلید را دراین باره مرورمی کنیم وبه این سوال ها پاسخ می دهیم که آیا همین که تشنگی بر روزه دار غالب شد می تواند روزه رابشکند؟معیاردراین زمینه چیست ؟ونظرفقها دراین باره چه می باشد؟

درپاسخ باید گفت که هیچ فقیهی ضعف صرف را مجوز شکستن روزه نمی داند. معیارومجوزفقهی برای افطاروشکستن روزه ، خوف ضرر ویا حرجی بودن وطاقت فرسابودن ادامه روزه است به نحوی که طاقت انسان طاق شود وتکلیف مالایطاق به شمارآید .درعین حال اگرروزه دار ناچاربه افطارشد وروزه اش را شکست ،دراین جا همه فقها، انجام قضای آن روزرابراوواجب می دانند.

نظر مراجع عظام در ادامه مطلب ....   

کفاره روزه و روزه زنان باردار و شیر ده قضای روزه و کفاره روزه  و چه کسانی نمیتوانند روزه بگیرند  ...